Aπ' το Λασιθι στα Χανια ολη η Κρητη αξιζει
ποιο κλωνο του βασιλικου κοβεις και δε μυριζει;
θέλω στην Κρήτη να βρεθώ στον καθαρό αέρα
και να βουτώ στη θάλασσα να δω μια άσπρη μέρα
Δεν την παλεύω άλλο πια να'μαι μακρια απ'την κρητη
να μη θωρρώ το Καθαρό κι ουτε τον Ωηλορείτη
Ο Κρητικός όπου βρεθεί καλά θα την περάσει
όμως την Κρήτη φίλε μου με πράμα δεν αλλάσει
Μαυρο πουκαμισο φορω σαν βγαινω απ'το σπιτι
με το μαχαιρι οπου σταθω χαραζω μια Κρητη!
Όσο κι αν είσαι μακρυά η σκέψη μου σε φτάνει
Δεν βγάνω από το μυαλό του Κάστρου το λιμάνι
Φεγγάρι μου να μπόρουνα απάνω σου ν'ανέβω
να σου κλουθώ κι οντε περνάς τη Κρήτη να κατέβω
Θέ μου αν ξαναγεννηθώ θέλω να βρεις τον τρόπο
να ξαναγίνω Κρητικός κι από τον ίδιο τόπο
Η κρήτη πάντα θα γενά άντρες λεβέντες μόνο
που δε δειλιούν στα δυσκολα κι αντέχουνε στον πόνο
Να 'χα τη χαρη σου αητε οφου πως σου ζηλευω
παρε με τσι φτερουγιες σου την Κρητη ν' αγναντευω